Αλέξανδρος Τσώτσης: "Ο ηθοποιός είναι ένας άνθρωπος ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ένας άνθρωπος ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους. Έτσι θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κανέναν, θεωρώ ότι έχει δοθεί μια υπεραξία στην ιδιότητα αυτή. Δεν νομίζω ότι ο ηθοποιός είναι κάτι περισσότερο ή πιο άξιος λόγου και προσοχής από οποιονδήποτε άνθρωπο που αγωνίζεται και προσφέρει. Το θέατρο απλά μας δίνει τη δυνατότητα να συναντηθούμε όλοι σε έναν κοινό τόπο, σε μια αλήθεια. Κι αυτό είναι το ζητούμενο.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτό το διάστημα ανεβάζουμε έναν μονόλογο στο Θέατρο Παραμυθίας. Είναι μια μαύρη κωμωδία με τίτλο "Παπάγια Μάντολες" του Αντώνη Κρύσιλα, σε σκηνοθεσία της Ευαγγελίας Σχοινά. Σε αυτό το έργο υποδύομαι έναν διάσημο σεφ ο οποίος χρησιμοποίησε την τέχνη του, αυτή της υψηλής μαγειρικής, ενάντια στο ίδιο το σύστημα που τον ανέδειξε, καταλήγοντας έτσι στη φυλακή. Είναι ,θα έλεγα, μια κωμικοτραγική κατάσταση που σε ταξιδεύει ανάμεσα στο γέλιο και στη συγκίνηση. Πραγματικά το απολαμβάνω πολύ! Σας περιμένω...

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται, ζούμε στην εποχή της εικόνας και της ευκολίας. Γινόμαστε λοιπόν καθημερινά κοινωνοί μιας αφελούς και επιπόλαιης στάσης απέναντι στην τέχνη του θεάτρου. Σε αυτό φυσικά έχει συντελέσει σε τεράστιο βαθμό η τηλεόραση και τα τελευταία χρόνια το διαδίκτυο. Νομίζω ότι μέσα στην πληθώρα των ανθρώπων που επιλέγουν το χώρο της υποκριτικής, πολλοί λίγοι είναι εκείνοι που προσεγγίζουν το θέατρο ως αξία, αλήθεια και γνώση. Παρατηρώ πως πολλοί είναι εκείνοι που πλησιάζουν την τέχνη αυτή με έναν επιφανειακό τρόπο διεκδικώντας την άμεση προβολή και την ικανοποίηση του ναρκισσισμού τους. Γενικότερα όταν κάποια επιλογή, η οποία μπορεί να αφορά κι εμένα, γίνεται τόσο μαζική, με προβληματίζει.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Μια αίσθηση γλυκιάς κούρασης και ανακούφισης...Μια μεγάλη ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη για τη συνεργασία μου με τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Φυσικά! Πώς μπορώ να το ξεχάσω! Συνέβη πριν λίγα χρόνια όταν συμμετείχα σε μια παραγωγή του Θεάτρου Τέχνης. Σε μία από τις παραστάσεις μας, ένας θεατής είχε μάλλον νιώσει τέτοια ταύτιση με το ρόλο που υποδυόμουν, που σηκώθηκε από τη θέση του και άρχισε να φωνάζει έξαλλος και να μου κάνει υποδείξεις γιατί δεν συμφωνούσε με την εξέλιξη της υπόθεσης του έργου! Πάγωσα!

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Σε αυτή τη συνθήκη που βιώνουμε και η οποία είναι τόσο πολύπλοκη, ασαφής και επισφαλής θεωρώ ότι ο κόσμος εξακολουθεί να διψά για θέατρο και να επενδύει, στο βαθμό που μπορεί, σε αυτό. Φυσικά, κυρίως οι μικρές παραγωγές, έχουν επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από την κρίση που ζούμε.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Τα σχέδιά μου έχουν ήδη πάρει το δρόμο τους γι' αυτή τη χρονιά και αφορούν κυρίως στην παράστασή μου. Επιθυμία μου είναι να είμαι γερός και να έχω την τύχη να το απολαμβάνω και να βελτιώνομαι σ' αυτό που κάνω.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Τα λόγια του Νίκου Καρούζου: "Θα περάσουν από πάνω μας όλοι οι τροχοί.. Στο τέλος τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν".