Αλκιβιάδης Μαγγόνας: "Είναι ένα μεγάλο κέρδος και ανακούφιση να ασχολούνται οι άνθρωποι με τις Τέχνες, αλλά και ένα μεγάλο ρίσκο."

Οι φωτογραφίες της συνέντευξης είναι του Γιώργου Σπανού και του Κοσμά Ηλιάδη.

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε τον Αλκιβιάδη μέσα από πέντε λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;

Ξεκινάμε από τα δύσκολα. Πολλές φορές πιστεύω ότι μαθαίνουμε τον εαυτό μας και από ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε. Έχω ακούσει λέξεις όπως : Ρομαντικός, Δοτικός, Έμπιστος ,Κοινωνικός ,Συμπαθής, το καλό παιδί και άλλα πολλά καλά και άσχημα. Όσο για μένα θα σου αναφέρω την ετοιμολογία του ιδίου του ονόματος μου που πιστεύω τουλάχιστον σε αυτά τα στοιχεία: 1.αλκή, που σημαίνει δύναμη & 2.βίος, που σημαίνει ζωή.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Φέτος έχω την χαρά και μου δίνεται η ευκαιρία να συνεργάζομαι για πρώτη φορά με το Θέατρο Πορεία στο θεατρικό έργο «Η Αγριόπαπια» του Χένρικ Ίψεν, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου.

Θα μου επιτρέψεις να αναφέρω όλους τους ηθοποιούς της παράστασης γιατί για μένα είναι μεγάλη τιμή και χαρά που τους γνώρισα και παίζουμε μαζί: Αντίνοος Αλμπάνης ,Γιάννης Γούνας ,Λένα Δροσάκη ,Γιάννης Καπελέρης , Στέργιος Κοντακιώτης, Γιάννης Κότσιφας ,Άννα Μάσχα ,Γιώργος Μπινιάρης, Ανδρέας Νάτσιος ,Θέμης Πάνου ,Γιάννος Περλέγκας ,Νίκος Πυροκάκος και Σίσσυ Τουμάση.

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στις 22 Νοεμβρίου 2017 και συνεχίζουμε μέχρι και 3 Ιουνίου 2018.

https://poreiatheatre.com/plays/h-agriopapia/

Ήταν όνειρο ζωής να ασχοληθείτε με τον κόσμο της Τέχνης ή προέκυψε;

Aς πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μεγάλωσα σε μια επαρχιακή πόλη της Βόρειας Ελλάδας και συγκεκριμένα στη Φλώρινα. Τελειώνοντας το Λύκειο το 2007 καταφέρνω, με τα χίλια ζόρια, να περάσω στο ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής. Η μετάβαση μου αυτή στη Θεσσαλονίκη ήταν καθοριστική για να ανακαλύψω και να ενταχθώ το 2009 στην θεατρική ομάδα «Εν δυνάμει»( μια ομάδα νέων με δυνητικές και εν κινήσει ικανότητες που συστάθηκε στην Θεσσαλονίκη)όπου συμμετείχα σε 2 θεατρικές παραστάσεις(«Πρωινό άστρο» Γ. Ρίτσου και «Νόμιζα ήσουν ξένος» σε σκηνοθεσία και σύλληψη της Ελένης Δημοπούλου σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κωνσταντινούπολη) ,αλλά και να γίνω βασικό μέλος του μουσικου σχήματος "3 Laloun" που είχαμε με άλλους 3 ταλαντούχους αδερφικούς φίλους: τον Αλέξανδρο Δάικο ,τον Γιώργο Κεβρεκίδη και τον Αντώνη Τσίτση. Όμως μέσα από τόση τριβή με το θέατρο και τα παιδιά της ομάδας μπήκε το μικρόβιο μέσα μου και το 2013 πέρασα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου τις εισαγωγικές εξετάσεις και έτσι ήρθε η στιγμή που μπήκα για τα καλά στην πραγματικότητα της Αθήνας όπου το 2016 αποφοίτησα. Από τότε δουλεύω και επαγγελματικά πλέον στη θεατρική Αθήνα. Το έφερε από μόνη της η ζωή αυτό το δώρο και η στήριξη από την οικογένεια μου βέβαια.

Θέατρο και μουσική, ποια θέση κατέχει το καθένα στην καρδιά σας;

Και στα δύο θεωρώ τον εαυτό μου «Εν δυνάμει». Εν δυνάμει Μουσικός και Εν δυνάμει Ηθοποιός. Θα δείξει ο χρόνος, η δουλειά, η λαχτάρα και η ίδια η ζωή. Αυτό που με θέλει και το θέλω περισσότερο θα το υπηρετήσω πιστά και με μεγάλη χαρά. Τα αγαπώ και τα δύο εξίσου. Έτυχε στην πρώτη μου δουλειά αποφοιτώντας από την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου τον Νοέμβρη του 2016 να συνεργαστώ με μία Κυρία του Θεάτρου μας την Δέσποινα Μπεμπεδέλη στην παράσταση «Φιλιώ Χαιδεμένου». Και την αναφέρω επειδή μου είχε δώσει μια συμβουλή που νομίζω ότι ταιριάζει σαν απάντηση στην ερώτηση σου: «Πάρε ό,τι είναι χρήσιμο, πέταξε ό,τι είναι άχρηστο και πρόσθεσε ό,τι είναι προσωπικά δικό σου.» Θέλω τον συνδυασμό της μουσικής και του θεάτρου με έναν δικό μου τρόπο. 

Γιατί κατά την άποψή σας όλο και περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται με τον χώρο της Τέχνης;

Δεν είμαι ο αρμόδιος για να απαντήσω ουσιαστικά στην ερώτηση αυτή γιατί βρίσκομαι και εγώ λίγα χρόνια στον χώρο αυτόν. Θα πω όμως την ταπεινή μου άποψη. Αυτό είναι κάτι το ανακουφιστικό για μένα και δείχνει μια ελπίδα ότι μέσα στην δύσκολη αυτή περίοδο που διανύει η χώρα κάποιοι άνθρωποι παλεύουν. Είναι ένα μεγάλο κέρδος και ανακούφιση να ασχολούνται οι άνθρωποι με τις Τέχνες, αλλά και ένα μεγάλο ρίσκο. Εξαρτάται πάντα ο τρόπος που το κάνει ο καθένας. Άλλοι το κάνουν γιατί έχουν όντως κάτι να πούνε , άλλοι ,άλλοι γιατί το έχουν χόμπυ, άλλοι γιατί βλέπουν ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο και άλλοι γιατί πιστεύουν ότι οι Τέχνες έχουν ψυχοθεραπευτικές ικανότητες που αυτό το τελευταίο για μένα είναι επικίνδυνο . Υπάρχει κλάδος της ιατρικής που ασχολείται με αυτό.

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Η αλήθεια είναι πως εγώ μεγάλωσα εν μέσω κρίσης και συνεπώς δεν πρόλαβα να δω πως ήταν το θέατρο προ κρίσης. Αυτό που βλέπω είναι μια καλή ανταπόκριση που προφανώς και επιδέχεται βελτίωσης. Το θέατρο έχει διαμορφώσει τον πολιτισμό μας από την αρχαιότητα γι' αυτό καλό θα ήταν και ο κόσμος να εμπιστευτεί παραπάνω την αξία του θεάτρου, αλλά και οι ηθοποιοί από την μεριά μας την αξία του κοινού.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Όπως είπα η παράσταση «Η Αγριόπαπια» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ταρλοου στο Θέατρο Πορεία θα παίζεται μέχρι και τις 3 Ιουνίου. Για το μέλλον υπάρχει φώς στον ορίζοντα αλλά δεν είναι ακόμη η ώρα για να πω κάτι επίσημο. Επιθυμία μου για την νέα χρονιά είναι να δω την μικρή μου αδερφή, Κατερίνα, να πετυχαίνει τους στόχους της στις Πανελλαδικές εξετάσεις που δίνει φέτος και να έχει κάθε επιτυχία.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Ευγένεια ,Τόλμη και Ειλικρίνεια. Η Αγάπη και ο Έρωτας θα έρθουν στην ώρα τους.