Ανδρονίκη Αβδελιώτη: "Ένα ποτό είναι σχεδόν ένα εισιτήριο θεάτρου. Τώρα αν κάποιος προτιμά να δει θέατρο ή να πιει ένα κοκτέιλ είναι προσωπική υπόθεση."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ηθοποιός για μένα σημαίνει κόπος, χρόνος, δουλειά.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Είμαι στο θέατρο 104 με την παράσταση «BU21» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15 και στο Αγγέλων Βήμα με την παράσταση «Αδελφές Papin» σε δικό μου κείμενο και σκηνοθεσία κάθε Πέμπτη στις 20:00

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Δεν ξέρω, στ' αλήθεια. Σε κάθε περίπτωση τα κίνητρα διαφέρουν. Κάποιοι ασχολούνται από πραγματικό ενδιαφέρον για το θέατρο. Κάποιοι γιατί πιστεύουν πως έτσι θα βγάλουν χρήματα ή ότι θα γίνουν διάσημοι ή για να βγουν στην τηλεόραση, κάποιοι γιατί θεωρούν πως έτσι θα βρουν τον εαυτό τους κάνοντας ψυχανάλυση μέσω αυτού. Νομίζω πως είναι σημαντικό να καταλάβει κανείς πως πρόκειται για ένα χώρο που δύσκολα μπορείς να σταθείς και να εδραιωθείς, καταπονείς σε αδιάκοπη βάση σώμα και πνεύμα και προχωράς μόνο με πειθαρχία, αφοσίωση και στόχο.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Αναλόγως τη μέρα και τη διάθεση. Βασικά όλα εξαρτώνται από το αν πήγε καλά η παράσταση ή όχι. Μιλώντας για μένα, αμέσως μετά νιώθω μια εσωτερική ηρεμία κι ικανοποίηση, αλλά παράλληλα νιώθω και υπερένταση που διαρκεί ώρες μετά το τέλος κάθε παράστασης.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Πριν από 2 χρόνια έκανα στο Από Μηχανής θέατρο το έργο «Δεσποινίς Τζούλια». Κατά τη διάρκεια της παράστασης έσπασε η μια από τις δυο βάσεις ενός μεγάλου τραπεζιού και αυτό κατέρρευσε με ό, τι είχε επάνω του. Συνεχίσαμε να παίζουμε κανονικά παρόλο το σοκ και εντάξαμε το ατύχημα στην παράσταση ως μέρος της. Ήταν τρομακτική η στιγμή εκείνη και ακόμα χειρότερη η απόφαση μου να συνεχιστεί κανονικά η παράσταση δίνοντας ατάκα αμέσως μετά από αυτό για να δώσω το σήμα πως συνεχίζουμε. Το συναίσθημα εκείνη τη στιγμή ήταν σα να βλέπω κακό όνειρο και να ανυπομονώ να ξυπνήσω παρόλο που οι θεατές είχαν εντυπωσιαστεί από τα «ειδικά εφέ». Στο τέλος ενημέρωσα για το ότι δεν ήταν προγραμματισμένη η πτώση του τραπεζιού δίνοντας τους την επιλογή να ξαναέρθουν σε επομένη παράσταση με ελεύθερη είσοδο. Το εντυπωσιακό σε όλο αυτό είναι πως κανένας από τους θεατές δεν κατάλαβε ότι επρόκειτο για ατύχημα! 

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσο πολιτισμού και διασκέδασης;

Και ναι και όχι. Το κοινό που έβλεπε θέατρο εξακολουθεί και βλέπει και σήμερα. Είναι θέμα επιλογών. Ένα ποτό είναι σχεδόν ένα εισιτήριο. Τώρα αν κάποιος προτιμά να δει θέατρο ή να πιει ένα κοκτέιλ είναι προσωπική υπόθεση.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Αυτό που θέλω είναι να έχουμε υγεία πρωτίστως, να περνάμε όμορφα και να υπάρχει αγάπη. Όσον αφορά τα σχέδια μου, αν όλα πάνε καλά, από τον Ιανουάριο και μετά θα ανέβουν δυο παραστάσεις που ετοιμάζονται τώρα!

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να ζουν και να χαίρονται στο έπακρο, γιατί η ζωή είναι στιγμές...