Άνθιμος Κατιρτζόγλου: "Ο ηθοποιός πρέπει να είναι αληθινός ακόμα και μέσα από ένα ρόλο που είναι αντίθετος από τον ίδιο του το χαρακτήρα."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ο ηθοποιός πρέπει να είναι αληθινός ακόμα και μέσα από ένα ρόλο που είναι αντίθετος από τον ίδιο του το χαρακτήρα. Όπως το φως που φαίνεται μέσα στο σκοτάδι, να είναι αληθινός μέσα στην ψεύτικη καθημερινότητα που ζούμε.. Άλλωστε μέσα από τους ρόλους μας αναδεικνύουμε πολλές φορές αυτά που βιώνουμε μέσα στην πραγματικότητα μας. Αυτός είναι ο στόχος μας, να αναζητούμε το φως, την αλήθεια.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Μετά από την τελευταία θεατρική παράσταση που ανέβασα τον περασμένο Μάρτιο (60 Λεπτά), έχω κάνει ήδη μία ταινία μικρού μήκους, και ετοιμάζω άλλες 2 θεατρικές παραστάσεις για την επόμενη χρονιά, μετά τον Οκτώβριο. Παράλληλα, μέσα στα σχέδια μου είναι και μία μικρή περιοδεία το ερχόμενο φθινόπωρο.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Θέλω να πιστεύω ότι αυτοί που θέλουν να ασχοληθούν με αυτό το χώρο, το κάνουν γιατί μέσα από την υποκριτική, μπορείς να είσαι κάποιος άλλος, να υποδύεσαι ρόλους που μπορεί να είναι και κόντρα στον ίδιο σου τον εαυτό. Αυτό είναι και η μαγεία της τέχνης αυτής. Αν κάποιος ασχολείται με την υποκριτική για να γίνει διάσημος, ή για να βγάζει πολλά χρήματα , μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτεί πολύ καλά πριν ασχοληθεί.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Όπως πχ. αν όλη η ομάδα έχει δώσει το 100% από αυτό που μπορεί. Ο ηθοποιός δεν είναι ρομπότ. Όλοι έχουν τις καλές και τις κακές τους μέρες. Και ο κόσμος μπορεί να το καταλάβει.

Επίσης εξαρτάται από το πόσο άρεσε στο κοινό. Η επικοινωνία μαζί του είναι πολύ σημαντική. Το χειροκρότημα του κοινού διαφέρει από παράσταση σε παράσταση. Κάποιες φορές, όταν τελειώνει μία παράσταση λέμε μεταξύ μας « απόψε το κοινό ήταν πολύ αυστηρό ή πολύ θερμό». Πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν πέφτει η αυλαία της τελευταίας παράστασης, επικρατεί σε όλους το συναίσθημα της χαρμολύπης. Και ειδικά σε μένα προσωπικά που γράφω σε πολλά έργα και το κείμενο αλλά έχω και την ευθύνη της σκηνοθεσίας. Χαρά νιώθεις αν έχεις παρουσιάσει κάτι όμορφο και έχεις δεχτεί την αγάπη του κόσμου, αν τα σχόλια του κοινού είναι θετικά και λύπη γιατί αυτό το όνειρο που έγινε πραγματικότητα, τελείωσε. Και πάντα μένεις με ένα ερωτηματικό "δε θα μπορούσαμε να είχαμε ακόμα λίγες παραστάσεις;''

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Συνέβη πρόσφατα σε μία συνάδελφο μου, όπου σε ένα σημείο του έργου υπάρχει ένας μονόλογος αρκετά δραματικός, στον οποίο εγώ πρέπει να κλάψω.. Η συνάδελφος ξεκινάει τον μονόλογο και μαζί της και ο ήχος ενός κινητού με τιτιβίσματα από πουλάκια που ερχόταν από την πρώτη σειρά του κοινού. Μία κυρία είχε το κινητό στην τσάντα της, η οποία ήταν κάτω από τα μπουφάν της παρέας και ήταν η μοναδική από όλο το κοινό που δε καταλάβαινε ότι ο ήχος προερχόταν από το δικό της κινητό.. πέρασαν 50 δευτερόλεπτα μέχρι που κάποιος πελάτης τη σκούντηξε λέγοντας της να το κλείσει.. πέρασε ακόμα μισό λεπτό μέχρι να το βρει .. τελικά το έκλεισε.. μαζί με αυτό τελείωσε και ο μονόλογος της συναδέλφου μου. Εγώ έκλαιγα αλλά από τα νεύρα μου.. Συμβαίνουν και αυτά...

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Τώρα πιάνουμε ένα θέμα που θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες. Καταρχάς, από την πλευρά των θιάσων, επενδύσεις γίνονται αλλά θεωρώ λιγότερες από αυτές που θα μπορούσαν να γίνουν, όχι τόσο σε αριθμό έργων, όσο σε κόστος παραγωγής. Τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν πολλοί τοπικοί θίασοι με ποιότητα που δείχνουν ότι καμία κρίση δε θα σταματήσει τα όνειρα τους. Από την μεριά του κοινού, η κρίση έχει τραυματίσει και τον χώρο του θεάτρου. Το θέατρο σαν μέσο πολιτισμού και διασκέδασης βρίσκεται στην εντατική. Το γεγονός ότι 2-3 αθηναϊκά και άλλα 2 τοπικά έργα πάνε πολύ καλά σε τόσες παραστάσεις που ανεβαίνουν κάθε χρόνο στην πόλη μας, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Υπάρχει σίγουρα μία πτώση τουλάχιστον 40% , η οποία θα ήταν και μεγαλύτερη αν οι συντελεστές δεν ρίχνανε κατά πολύ τις απαιτήσεις τους και αν το εισιτήριο δεν ήταν τόσο χαμηλό (τα περισσότερα έργα έχουν τιμές 2008 και το ΚΘΒΕ μερικές μέρες μέχρι και δωρεάν για ανέργους) Ελπίζουμε ότι σιγά σιγά, θα μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στα όποια προβλήματα έχει η χώρα μας και ο κόσμος θα επιστρέψει και πάλι..

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Όπως προανέφερα, μέσα στην επόμενη χρονιά θα κάνω αρκετά πράγματα. Επιθυμία μου να έχω υγεία και καλές συνεργασίες. Να χαιρόμαστε τις στιγμές..

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να αγαπάει και να στηρίζει το θέατρο, γιατί είναι μία άμεση και τις περισσότερες φορές αληθινή επικοινωνία. Το θέατρο σαν τέχνη περιέχει αλήθεια και πρέπει να σεβόμαστε τις καλές προσπάθειες.