Δημήτρης Ελιάς: "Το θέατρο ήταν και θα συνεχίσει να είναι το αντίδοτο σε κάθε μορφή κρίσης, οικονομική ή μη."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φως!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Σημαίνει φως, σημαίνει ψυχή, σημαίνει αλήθεια!

Θεωρώ ότι το επάγγελμα του ηθοποιού δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί επακριβώς, χρησιμοποιώντας σαφείς όρους και έννοιες. Η τέχνη της υποκριτικής αποτελεί σαφώς μία κατάθεση ψυχής και μία διαδικασία μέσα από την οποία ο ηθοποιός απογυμνώνεται καταθέτοντας την αλήθεια του. Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, πιστεύω ότι ο ηθοποιός αποτελεί τον ενδιάμεσο κρίκο ανάμεσα στο θεατρικό κείμενο και το θεατή, καθώς και το φορέα μετάδοσης του φωτός, της μαγείας και της αλήθειας που κρύβει το κείμενο ανάμεσα στις λέξεις του.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Την περίοδο αυτή συμμετέχω στο βραβευμένο θεατρικό έργο «Τελευταία Φορά» της Γεωργίας Βεληβασάκη, υπό την αιγίδα της Ελληνικής Εταιρίας Νόσου Alzheimer και Συγγενών Διαταραχών και με την υποστήριξη του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αθυρίδη. Έχουν ήδη πραγματοποιηθεί τρεις παραστάσεις και συνεχίζουμε την Παρασκευή 1, το Σάββατο 2 και την Κυριακή 3 Μαρτίου 2019 στις 21:30 στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη». Θα πραγματοποιηθεί μία επίσης παράσταση στις 12 Μαρτίου 2019 στο Βασιλικό Θέατρο. Πρόκειται για ένα δυνατό έργο με θέμα τη νόσο Alzheimer, βραβευμένο το 2017 από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος. Παρουσιάστηκε, στην πρώτη του εκδοχή, σε παραγωγή του Ιδρύματος "Μιχάλης Κακογιάννης", τον Φεβρουάριο του 2018, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές και καταφέρνοντας να συγκινήσει τους θεατές.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Για πολλούς και διάφορους λόγους. Ο καθένας, μέσω της υποκριτικής, μπορεί να αναζητά την εξεύρεση της δικής του αλήθειας, την αναζήτηση ενός νέου κόσμου, μίας άλλης πραγματικότητας, μακριά και πέρα από αυτή που βιώνει στην καθημερινότητά του. Οι καινούργιοι κόσμοι που του ανοίγονται και οι νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζει του προσφέρουν γοητεία, συγκινήσεις και κίνητρα για να προχωρήσει, θέτοντας νέες βάσεις, στη ζωή του. Σε αυτή τη διαδικασία βρίσκουν το χώρο τους ακόμα και άνθρωποι ματαιόδοξοι, ναρκισσιστές ή ακόμα κι αυτοί που απλά γοητεύονται από τη λάμψη των φώτων της σκηνής.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Αν εξαιρέσουμε τη σωματική κούραση που προφανώς επέρχεται μετά το τέλος κάθε παράστασης, αμέσως μετά εμφανίζεται μία σειρά διαφορετικών συναισθημάτων. Πολλές φορές κατακλύζεσαι από την αίσθηση ότι δεν έδωσες αρκετά, περισσότερα τουλάχιστον από αυτά που μπορούσες, άλλες φορές ότι επαναπαύθηκες για άλλη μία φορά στη σιγουριά των προβών και στην ασφάλεια της γνώσης του κειμένου. Στο τέλος όμως μένει πάντα η γλυκιά γεύση της κατάθεσης της αλήθειας σου. 

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Σε αυτή τη δουλειά πολύ συχνά αντιμετωπίζουμε περίεργες καταστάσεις. Θυμάμαι σε μία πρεμιέρα να χάνω τις ατάκες μου, την μία μετά την άλλη, και να κλείνω τους μονολόγους μου με ατάκες που βρίσκονται πολύ παρακάτω στο κείμενο. Έπαθα, όπως λέμε στο θέατρο, «σεντόνι». Όσες φορές κι αν ξεκίνησα να πω απ' την αρχή τα λόγια, κατέληγα πάντα στο ίδιο λάθος. Εν τέλει, μετά από κωμικές καταστάσεις, κατάφερα να δώσω συνέχεια στο λόγο μου. Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας και η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά από το άγχος και την αγωνία. Ευτυχώς που το έργο ήταν κωμωδία και το κοινό γελούσε οπότε θεωρήθηκε ότι ήταν σκηνοθετική οδηγία!

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Σαφέστατα και ναι! Ανέκαθεν ο κόσμος αγαπούσε το θέατρο και επένδυε στον πολιτισμό. Απλά την περίοδο της κρίσης ο θεατής, λόγω έλλειψης χρημάτων, έγινε πολύ πιο επιλεκτικός και ίσως αρκετά πιο αυστηρός στις επιλογές του. Το θέατρο ήταν και θα συνεχίσει να είναι το αντίδοτο σε κάθε μορφή κρίσης, οικονομική ή μη.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Μετά το τέλος των παραστάσεων στη Θεσσαλονίκη για το έργο «Τελευταία Φορά» συζητείται ο προγραμματισμός τυχόν περιοδείας του έργου σε πόλεις της Βορείου Ελλάδας. Βρίσκομαι επίσης σε συζητήσεις για συμμετοχή μου σε θεατρικές παραστάσεις για το φθινόπωρο και το χειμώνα του 2019, ωστόσο δεν υπάρχει κάποια επίσημη ανακοίνωση προς στιγμήν, γι' αυτό και δεν μπορώ να αναφέρω κάτι περισσότερο. Επιθυμώ για τη νέα χρονιά να έχω την υγεία μου και να συνεχίσω να ανακαλύπτω καθημερινά νέες πτυχές και εκφάνσεις του χαρακτήρα μου ώστε να γίνομαι πάντα καλύτερος άνθρωπος.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Κατά τον Σοφοκλή, κανένα ψέμα δεν αντέχει στο χρόνο! Η αλήθεια λοιπόν που υπάρχει στον καθένα μας πάντα θα λάμπει και εμείς οι ηθοποιοί, ακολουθώντας την πιστά, ας είμαστε οι φορείς της.