Δημήτρης Λιακόπουλος: "Και το τηλεοπτικό πλατό και το θεατρικό σανίδι μου έχουν αφήσει ανεξίτηλες στιγμές χαραγμένες στη μνήμη μου.»"

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε τον Δημήτρη μέσα από πέντε λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;

Είμαι ένας εσωτρεφής χαρακτήρας, που ενώ απολαμβάνει την κοινωνικότητα, στρέφεται πάντα στον εαυτό του για την απαραίτητη αυτογνωσία και αυτοκριτική. Είμαι δοτικός και ευγενικός αλλά κάποιες φορές λίγο περισσότερο οξύθυμος από όσο θα ήθελα και τέλος, ένα από τα πράγματα που σίγουρα θα χρησιμοποιούσα για μένα είναι πως είμαι λίγο ξεροκέφαλος.

Είναι εύκολο ή δύσκολο το επάγγελμα του ηθοποιού στις μέρες μας;

Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι ένα δημιουργικό επάγγελμα που σου επιτρέπει να εκφράζεσαι και αλλάζεις ρόλους, και αυτό από μόνο του απαιτεί ένα βαθμό δυσκολίας που σχετίζεται με τον προσωπικό σου κόπο και τη μελέτη και προσπάθεια που καταβάλεις. Ξέρεις από την αρχή πως θα αντιμετωπίσεις δυσκολίες στην εύρεση εργασίας όταν κινείσαι σε αυτόν το χώρο. Αλλά η προσπάθειά σου μπορεί να αποδώσει σε χρηματικό υπόβαθρο αν καταφέρεις να είσαι καλός σε αυτό που κάνεις. Πρόκειται για ένα επάγγελμα που έχει επηρεαστεί σαφώς από την κρίση που βίωσαμε αλλά θεωρώ πως τα πράγματα θα είναι καλύτερα στο μέλλον. Προσωπικά πιστεύω πως όσο περισσότερο δουλεύεις με τον εαυτό σου και εξελλίσεσαι σε αυτό που έχεις επιλέξει να ακολουθήσεις επαγγελματικά, οι όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζονται πολύ πιο εύκολα.

Αυτό τον καιρό πού θα σας βρούμε;

Μέχρι τις 9/2 θα βρισκόμαστε με τον Κωνσταντίνο Κάππα και την Εμμανουέλα Αλεξίου στο Θέατρο 104 με την παράσταση Tapeτου Stephen Belber σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά.

Έχοντας ζήσει στιγμές σε τηλεοπτικό πλατό και θεατρική σκηνή ποιες θυμάστε ποιο έντονα;

Και το τηλεοπτικό πλατό και το θεατρικό σανίδι μου έχουν αφήσει ανεξίτηλες στιγμές χαραγμένες στη μνήμη μου. Αν μπορούσα να ξεχωρίσω μία πολύ ιδιαίτερη στιγμή για μένα, θα ήταν η πρώτη μου θεατρική παράσταση στο θέατρο Πόρτα όπου το άγχος με είχε κυριεύσει σε βαθμό που αισθανόμουν σωματικά άρρωστος. Ήμουν μικρός και δεν είχα πλήρη επίγνωση του που ακριβώς βρισκόμουν αλλά το άγχος ήταν εκεί. Είναι το περιβόητο άγχος του ηθοποιού λίγο πριν ανέβει στη σκήνη. Αυτή η πρώτη φορά που βρέθηκα στη σκηνή, είναι από τις πιο έντονες στιγμές μου στην πορεία μου ως ηθοποιός γιατί ήταν η πρώτη φορά που ήρθα αντιμέτωπος με την πραγματική έννοια του θεάτρου και της σκηνής.

Το θέατρο ή η τηλεόραση κατέχει μεγαλύτερη θέση στην καρδιά σας και θα ήταν η πρώτη σας επιλογή;

Δεν μπορώ να πω πως μπορώ να ξεχωρίσω κάτι από τα δύο. Έχοντας την πολυτέλεια να έχω δουλέψει και στο θέατρο και στην τηλεόραση αλλά και στον κινηματογράφο, έχω φτάσει πια στο σημείο να αναγνωρίζω τα θετικά που μου προσφέρει το κάθε είδος την εκάστοτε στιγμή. Η τηλεόραση μου έχει προσφέρει και αναγνωρισιμότητα και έναν καλό μισθό στην εποχή που έκανα τα πρώτα μου βήματα στην υποκριτική αλλά το θέατρο με έχει φέρει πιο κοντά στην τέχνη μου και με έχει βοηθήσει στην εξέλιξή μου. Θεωρώ πως μια καλή δουλειά μπορεί να αναδειχθεί πολύ όμορφα και πολύ ικανά και στο θέατρο και στην τηλεόραση αρκεί να υπάρχει από πίσω μια ομάδα που έχει θέληση, ιδέες και ζήλο. 

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Ένα από τα περιστατικά που θεωρώ ιδιαίτερα περίεργα και αστεία ήταν στην παράσταση «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» όπου πήγα να παίξω με τροφική δηλητηρίαση. Η κατάσταση μου ήταν δύσκολη, ένιωθα πολύ έντονο πόνο και δεν μπορούσα να σταματήσω να κάνω εμετό. Παρόλα αυτά, έπρεπε να παίξω, οπότε έκανα εμετό, ανέβαινα για τη σκηνή μου και μόλις κατέβαινα, έκανα ξανά εμετό. Τη δεδομένη στιγμή όλα μου ήταν τραγικά, αλλά κοιτώντας πίσω το βλέπω σαν μια από τις αστείες καταστάσεις που έζησα.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Τελειώνοντας τις παραστάσεις για φέτος έχω σκοπό να επικεντρωθώ στα σχέδια για τον επόμενο χρόνο, για τις καινούριες παραστάσεις που θέλουμε να ανεβάσουμε. Στο μυαλό μου όμως έχω κάποιες ιδέες για ένα διαφορετικό τηλεοπτικό (ή μη) προϊόν που αυτή την περίοδο είμαι σε συζητήσεις για το πως μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Έχω επενδύσει αρκετό χρόνο και προσπάθεια σε αυτό, είναι κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει και ελπίζω πολύ σύντομα να μπορούμε να μιλάμε για αυτό.

Και για τους αναγνώστες μας ποια ευχή θα κάνατε;

Εύχομαι το 2020 να είναι μια χρονιά που θα τη θυμούνται με τις καλύτερες εντυπώσεις και να τη γεμίσουν με περισσότερο θέατρο!