Διονύσης Τσιόπας: "Η μουσική είναι ένας «μαγικός» τρόπος για να εκφράζεις και να δημιουργείς συναισθήματα."

Θα ξεκινήσω όπως πρέπει από τα βασικά! Πότε άρχισες να σεργιανάς στους δρόμους της μουσικής; Κοινώς, πότε συνειδητοποίησες πως η μουσική είναι για σένα κάτι παραπάνω από μια ασχολία απλά στον ελεύθερο σου χρόνο;

Αυτή η ερώτηση με πάει αρκετά χρόνια πίσω, στα παιδικά μου χρόνια, όπου κατά τα λεγόμενα των γονιών μου αλλά κι από δικές μου αναμνήσεις, θυμάμαι πως όπου τύχαινε να πάμε και να τραγουδάει κάποιος, πήγαινα κι εγώ δίπλα του και τραγουδούσα! Λίγο αργότερα, όταν μετακομίσαμε από τη γενέτειρά μου την Κομοτηνή στην Καβάλα, Ε΄ δημοτικού θυμάμαι, πέρασα και την πρώτη μου οντισιόν από τον δάσκαλο της μουσικής για να μπω στη χορωδία. Εκεί είχα την τύχη να συμμετέχω με τη χορωδία σε διάφορες εκδηλώσεις που συμμετείχε το σχολείο μου, σε συνεργασία και με άλλα σχολεία της πόλης αλλά και του εξωτερικού! Θυμάμαι μετά τις εκδηλώσεις να έρχονται άτομα να με συγχαρούν και να με γνωρίσουν, χωρίς τότε να συνειδητοποιώ το λόγο ή να αναγνωρίζω το όποιο ταλέντο μου. Κάπου εκεί άρχισε η σχέση μου με τη μουσική πιο επίσημα, ξεκινώντας μαθήματα πιάνου και ανώτερων θεωρητικών σε ωδεία στην Καβάλα κι αργότερα στη Θεσσαλονίκη, φτάνοντας να πάρω σε μικρή ηλικία (Β΄ λυκείου) το πτυχίο μου στην Αρμονία της μουσικής. Θα έλεγα λοιπόν ότι μεγάλωσα με τη μουσική! Κι όσο μεγάλωνα, συνειδητοποιούσα όλο και περισσότερο πως κάποια μέρα θα ασχοληθώ κι επαγγελματικά μαζί της και πιο συγκεκριμένα με το τραγούδι, που ήταν κι ο τομέας που με ενδιέφερε περισσότερο. Με ότι κι αν ασχολήθηκα, ήξερα κι είχα την αίσθηση πως σε αυτό θα καταλήξω!

Αλλά την οριστική απόφαση να ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι, θα έλεγα ότι την πήρα τα τελευταία 2 χρόνια περίπου. Γι' αυτό το λόγο ξεκίνησα και μαθήματα φωνητικής τα οποία συνεχίζω ακόμη. Ενώ πέρυσι έκανα και musical, θέλοντας να συνδυάσω τη μεγάλη μου αγάπη (το τραγούδι) με δυο άλλες αγαπημένες τέχνες, αυτή της υποκριτικής (με την οποία δυστυχώς έχω ασχοληθεί ελάχιστα) κι αυτή του χορού (με την οποία έχω ασχοληθεί μερικά χρόνια με κάποια είδη).

Με ποιο ή ποια είδος/η ασχολείσαι;

Όπως είμαι ανοιχτός στο να γνωρίσω οποιονδήποτε άνθρωπο και να μάθω πράγματα από αυτόν, έτσι είμαι και με το τραγούδι και τα είδη του. Πιστεύω ότι από όλα έχεις να μάθεις και να πάρεις πράγματα. Σίγουρα άλλα είδη ταιριάζουν περισσότερο κι άλλα λιγότερο στη φωνή και στην ιδιοσυγκρασία του καθενός μας, αλλά δεν είμαι από τα άτομα που τους αρέσει να αποκλείουν είδη. Γι' αυτό προσπαθώ να αντιμετωπίζω το τραγούδι και να υπηρετώ όλα τα είδη του (άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο) με τον ίδιο σεβασμό, την ίδια ενέργεια και διάθεση.

Μουσική... Ένας μαγικός τρόπος έκφρασης και δημιουργικής ανησυχίας για πολλούς. Για σένα;

Η μουσική είναι ένας «μαγικός» τρόπος για να εκφράζεις και να δημιουργείς συναισθήματα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Θα έλεγα πως είναι «φίλος», «σχέση» και «οικογένεια». Γιατί είναι πάντα εκεί για μένα, στις «συννεφιές» και στις «λιακάδες» μου!!! Γι' αυτό για εμένα, η μουσική είναι ζωή!!! Και δίχως αυτή, ο κόσμος μας δεν θα ήταν ο ίδιος. Θα ήταν ένας κόσμος πολύ βαρετός, πολύ καταθλιπτικός. Σκεφτείτε το...

Ποιες είναι οι ιδιαίτερες μουσικές σου επιρροές; Υπάρχουν τυχόν καλλιτέχνες οι οποίοι λειτουργούν ως πρότυπο για σένα;

Δεν θυμάμαι κάποιο συγκεκριμένο άκουσμα από το σπίτι μου όταν ήμουν παιδί. Αυτό βέβαια ίσως να ήταν και καλό, γιατί μου έδωσε τη δυνατότητα να αναζητήσω από μόνος μου ακούσματα και ερεθίσματα. Και συνήθως αυτό γινόταν ανάλογα με τη διάθεση που θα είχα ή με το τι ασχολιόμουν στην εκάστοτε περίοδο της ζωής μου. Έτσι, από τις χορωδίες πρωτογνώρισα το δημοτικό-παραδοσιακό τραγούδι και το «έντεχνο» (αρχικά με την έννοια της μελοποιημένης ποίησης και των «κύκλων τραγουδιών», με κύριους εκπροσώπους τους Μάνο Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρο Ξαρχάκο, Μάνο Λοΐζο κι άλλους σπουδαίους μουσικοσυνθέτες). Μέσα από ταξίδια γνώρισα για παράδειγμα τις επτανησιακές καντάδες, επισκεπτόμενος ένα από τα αγαπημένα μου νησιά της πανέμορφης χώρας μας, τη Ζάκυνθο. Ασχολούμενος με τη μουσική και το πιάνο, γνώρισα την κλασική μουσική μέσα από τα έργα σπουδαίων ξένων συνθετών (Αντόνιο Βιβάλντι, Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, Γ. Φ. Χαίντελ, Φ. Γ. Χάυντν, Β.Α. Μότσαρτ, Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, Φραντς Σούμπερτ, Φ. Σοπέν, Ρ. Σούμαν, Τζουζέπε Βέρντι, Γιόχαν Στράους, Π. Ι. Τσαϊκόφσκι , Τζάκομο Πουτσίνι κ.ά.). Έπειτα, γνώρισα το λαϊκό τραγούδι από τους Τσιτσάνη, Βαμβακάρη, Ζαμπέτα κ.ά., μέσα από τις ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του '60 και μετά. Αργότερα ήρθε η ελληνική & ξένη pop. Η βυζαντινή μουσική. Κάπου στα χρόνια της εφηβείας, η rapκαι περισσότερο η ελληνική & ξένη rock. Αρκετά αργότερα, μερικά Jazz ακούσματα. Και συνεχίζουμε... Γενικά, όπως λέω, ότι και να έκανα πάντα έβρισκα μπροστά μου ένα καινούριο «κομμάτι» αυτού του «μαγικού» κόσμου της μουσικής, για να συμπληρώσω το «παζλ» μου! Το οποίο φυσικά εξακολουθεί να γεμίζει, γιατί «όσο ζεις μαθαίνεις». Κι εγώ αισθάνομαι σαν να μην ξέρω τίποτα ακόμα, μπροστά στα τόσα που έχω να μάθω!!!

Όσον αφορά το σκέλος της ερώτησης περί προτύπων, θα έλεγα ότι δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο πρότυπο. Μου αρέσουν βέβαια αρκετοί τραγουδιστές, μουσικοί, καλλιτέχνες κι από τον χώρο της μουσικής κι από άλλους, από τους οποίους μάλιστα πιστεύω ότι θα είχα να μάθω πράγματα. Από εκεί και πέρα θα μπορούσα να σας αναφέρω πολλούς, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει αυτή η συνέντευξη...!!!

Πού σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτόν τον καιρό θα με βρείτε στο σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη κι αν σταθείτε τυχεροί και περνάτε από εκεί, όλο και κάτι θα με ακούσετε να τραγουδάω!!! Δεν ξέρω βέβαια αν και οι γείτονές μου έχουν την ίδια άποψη!!! (χαχαχα) Πέρα από την πλάκα όμως, στις μέρες μας και ειδικά για εμάς τους πιο νέους του χώρου, η έννοια "σταθερή δουλειά" δεν υπάρχει. Πότε θα μας βρίσκετε στο ένα μαγαζί και πότε στο άλλο. Πότε στη μια πόλη και πότε στην άλλη. Αν τώρα κάποιος θέλει να μαθαίνει τα νέα μου, τα σχέδιά μου κλπ. μπορεί να ενημερώνετε στη σελίδα μου στο facebook: Dionisis Tsiopas - Διονύσης Τσιόπας.

Στην σημερινή Ελλάδα του «κοινωνικού πανικού» επιβιώνει ένας δημιουργός; Υπάρχουν οι δυνατότητες να επικοινωνήσει την τέχνη του;

Αρχικά να πω ότι δεν είμαι δημιουργός. Μπορεί να έχω τις γνώσεις λόγω σπουδών για να το κάνω, αλλά είναι ένας τομέας που δεν με «τράβηξε». Χωρίς να το αποκλείω να ασχοληθώ κάποια στιγμή στο μέλλον γιατί, «ποτέ μη λες ποτέ». Ως ερμηνευτή - τραγουδιστή, με θεωρώ δημιουργό συναισθημάτων. Από εκεί και πέρα κι από όσο μπορώ να γνωρίζω, οι δημιουργοί (είτε μιλάμε για συνθέτες είτε για στιχουργούς) παλαιότερα είχαν να αντιμετωπίσουν κι αυτοί πολλές δυσκολίες. Θα έλεγα όμως, ότι τα τελευταία χρόνια έχω παρατηρήσει μια αύξηση αναζήτησης νέων δημιουργών. Ίσως γιατί αρκετοί γνωστοί τραγουδιστές να ψάχνουν να πουν και κάτι διαφορετικό, δίνοντας την ευκαιρία και σε κάποιους νέους δημιουργούς κι όχι μόνο στους λίγους που συνεργάζονταν για χρόνια, που πόσα να «βγάλουν» (=δημιουργήσουν) κι αυτοί! Επιπλέον, θα έλεγα ότι μπορεί να παρατηρήσει κανείς την αύξηση της ζήτησης νέων δημιουργών ακόμα κι από τις δηλώσεις συμμετοχής στα διάφορα talentshows. Καθώς τα τελευταία χρόνια, έχει προστεθεί ως ερώτηση με υποχρεωτική απάντηση και η ερώτηση: «Γράφετε μουσική ή στίχους;». Πέρα όμως από την αύξηση της ζήτησης, θα έλεγα ότι έχει αυξηθεί κατά πολύ και το ποσοστό των ανθρώπων που ασχολούνται πλέον με το κομμάτι της δημιουργίας. Κι αυτό έχει θετικά κι αρνητικά! Το μέλλον θα δείξει...

Πως επηρέασε η διάδοση του Internet τη μουσική βιομηχανία και τους καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια; Είναι σύμμαχος ή εχθρός για τους νέους καλλιτέχνες;

Η επιρροή του διαδικτύου σαφώς μεγάλη στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια κι ο χώρος της μουσικής δεν θα μπορούσε όπως ήταν φυσικό να μείνει ανεπηρέαστος. Όπως κάθε τι όμως στη ζωή, έτσι και το internetέχει τα καλά του και τα κακά του. Από εμάς τους ανθρώπους εξαρτάται πως θα το διαχειριστούμε.

Στη μουσική βιομηχανία από τη μία έδωσε τη δυνατότητα να διαφημίσει οικονομικά και να πουλήσει πιο άμεσα δίσκους. Από την άλλη όμως, ζημιώθηκε εξαιτίας της πειρατείας. Πλέον, όλοι μπορούν να βρουν και να ακούσουν τη μουσική και το τραγούδι που θέλουν, δίχως να χρειαστεί να αγοράσουν κάποιον δίσκο.

Όσον αφορά τους νέους καλλιτέχνες, αποτελεί σημαντικό θα έλεγα σύμμαχο, καθώς είναι ένας τρόπος για να παρουσιάσουν και να προβάλλουν ή ακόμα και να εμπορευτούν χωρίς μεσάζοντες τη δουλειά τους. Σκεφτείτε πόσο εύκολο και άμεσο είναι τώρα να δημιουργήσεις μια εκδήλωση για κάποιο event και να την προβάλεις στο διαδίκτυο για να γίνει γνωστή, όταν μέχρι πριν μερικά χρόνια μπορεί να τύχαινε να μάθεις γι' αυτό από κάποια αφίσα μόνο ή πιο σπάνια και για πιο «μεγάλα γεγονότα», από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Τι θα έλεγες στους νέους που θα θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μουσική, κρίνοντας με την προσωπική σου εμπειρία;

Θα τους έλεγα πως αν θαμπώνονται από τα φώτα της δημοσιότητας, αν το μόνο που επιθυμούν είναι το χρήμα και η δόξα, καλύτερα να μην ασχοληθούν με τη μουσική!!! Από την άλλη, αν αγαπούν τη μουσική, ζουν για αυτή και δεν μπορούν να κάνουν χωρίς αυτή (έχοντας πάντα και μια «καλή δόση» ταλέντου), να παλέψουν για αυτή!!! Να δουλέψουν, να μάθουν και να εξελιχθούν!!!

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις στους αναγνώστες μας;

Θα ήθελα να τους προτρέψω και να τους παρακινήσω να ασχοληθούν όλοι τους κι ανεξαρτήτως ηλικίας, με τις τέχνες. Με τη μουσική, την υποκριτική, τη ζωγραφική, τον χορό κλπ. Καθώς επίσης και με τον αθλητισμό. Και δεν εννοώ τόσο επαγγελματικά, όσο κυρίως στον ελεύθερο χρόνο τους για να ξεφεύγουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας.

Έχοντας τη χαρά φέτος, μετά από 3 χρόνια αποχής, να επιστρέφω για 9η χρονιά στο αγαπημένο μου άθλημα το τένις κι έχοντας ασχοληθεί γενικά και με άλλα αθλήματα, μπορώ να τους διαβεβαιώσω ότι η ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό και τις τέχνες θα τους κάνει καλύτερους ανθρώπους. Πιο υγιείς σε σώμα και ψυχή. Θα τους «απελευθερώσει», θα τους δώσει αυτοπεποίθηση και θα τους κάνει να αισθάνονται καλύτερα και με τον εαυτό τους και με τους άλλους.