Κατερίνα Μπιλάλη: "Ο ηθοποιός, για μένα, είναι ένας πολύ καλός τεχνίτης και η δουλειά του είναι να τελειοποιεί τα εξωτερικά και εσωτερικά του "μέσα" με μεθοδικότητα και επιμονή."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φως!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Φως που πηγάζει από την ψυχή σου. Ένα εσωτερικό φως που πρέπει να εκπέμπει ο ηθοποιός για να γίνει ο διαμεσολαβητής ανάμεσα στον ρόλο που ενσαρκώνει και τον θεατή. Πέρα από αυτό ο ηθοποιός, για μένα, είναι ένας πολύ καλός τεχνίτης και η δουλειά του είναι να τελειοποιεί τα εξωτερικά και εσωτερικά του "μέσα" με μεθοδικότητα και επιμονή.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτόν τον καιρό βρίσκομαι στο σύγχρονο θέατρο, όπου ανεβάζουμε ένα εμβληματικό έργο του νεοελληνικού θεάτρου του 20ου αιώνα, το "Γαμήλιο εμβατήριο" του Άγγελου Τερζάκη. Η ομάδα "Anima"(επιχορηγήθηκε από το υπουργείο πολιτισμού), της οποίας είμαι μέλος, επέλεξε να ανεβάσει το έργο αυτό και να συνεχίσει την έρευνα της γυναικείας φωνής και ψυχής στα ελληνικά δρώμενα. Οι προγραμματισμένες παραστάσεις είναι μέχρι 12 Μαρτίου, 5/3, 8/3 στις 6 μ.μ. & 12/3 στις 9 μ.μ.. Επίσης, κάνω γυρίσματα για την κωμική σειρά του Opentv, "Για πάντα παιδιά", στο ρόλο της ψυχολόγου, τον οποίο χαίρομαι ιδιαιτέρως.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια και δεν το θεωρώ λάθος. Είναι πολύ σημαντικό οποιοδήποτε επάγγελμα και να ακολουθήσεις να έχεις περάσει από αυτές τις εσωτερικές διεργασίες και το "ψάξιμο" του εαυτού σου μέσα από δραματικές σχολές ή εργαστήρια. Θέλω να πω ότι το να περνάς από μια σχολή υποκριτικής δεν σε κάνει ηθοποιό. Το "σανίδι" θα σε επιλέξει. Και γι' αυτό λέω ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση άχρηστες γνώσεις αυτές που θα αποκομίσεις από την ασχολία σου με την υποκριτική. Αν μη τι άλλο θα σε κάνουν καλό θεατή, πράγμα χρήσιμο και ζητούμενο. 

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Εξαρτάται τη συνεργασία, αν σε εκφράζει αυτό που κάνεις και πόσο έχεις κοπιάσει για να φτάσεις σε ένα αποτέλεσμα. Αν υποθέσουμε ότι ισχύουν όλα τα παραπάνω και το χειροκρότημα είναι γενναιόδωρο, τότε τα συναισθήματα είναι ικανοποίηση, πληρότητα και αποδοχή.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Έχουν συμβεί διάφορα κατά καιρούς. Ένα περιστατικό που μου έρχεται αυτή τη στιγμή είναι πριν πέντε περίπου χρόνια στο θέατρο "Αθηνά", όταν παίζαμε την κωμωδία "Δε θα με τρελάνεις εσύ εμένα". Ξεκινάει η παράσταση και όταν αρχίζει το κοινό να γελά, ακούγεται πολύ έντονα και τρανταχτά ένα γέλιο σαν του Σπύρου Καλογήρου, ένα μπουαχαχα ασταμάτητο. Φύγαμε όλοι από τη σκηνή γιατί δε μπορούσαμε να πούμε τις ατάκες μας από το νευρικό γέλιο. Θα αναφέρω κι άλλο ένα απίστευτο περιστατικό. Παίζαμε τον "Ζητιάνο" του Καρκαβίτσα και ενώ έχουμε δημιουργήσει ένα απόκοσμο περιβάλλον στη σκηνή, ανοίγει η πόρτα της αίθουσας και είναι ένας courier λέει: "έχω φέρει ένα γράμμα"!!!Αμηχανία!

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Ο κόσμος έχει πάντα ανάγκη να ψυχαγωγηθεί. Η κρίση σαφώς επηρέασε και την ψυχολογία αλλά και τα οικονομικά των θεατών. Παρ' όλα αυτά το θέατρο επέζησε και άνθισε ως ένα βαθμό γιατί προσαρμόστηκε σ' αυτές τις κοινωνικοοικονομικές ανάγκες.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Μας μένουν λίγες ακόμα παραστάσεις για το "Γαμήλιο εμβατήριο" στο Σύγχρονο θέατρο και μετά θα πάμε Θεσσαλονίκη και Λαμία. Για το καλοκαίρι έχω κλείσει μια μεγάλη περιοδεία με μια σουρεαλιστική κωμωδία και έναν υπέροχο θίασο.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Θα ήθελα να πω στους αναγνώστες ότι το θέατρο μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και είναι πολύ σημαντικό να είμαστε καλοί θεατές και να επιλέγουμε παραστάσεις που μας αγγίζουν, μας ευαισθητοποιούν και μας διασκεδάζουν. Είναι πολύ σημαντική η θεατρική παιδεία για διαμόρφωση αξιών και ιδανικών και επειδή, δυστυχώς, δε μας προσφέρεται από το σχολείο, θα πρέπει μόνοι μας να την κατακτήσουμε μέσα από τη θέαση παραστάσεων.