Κατερίνα Σκυλογιάννη: "Το θέατρο σού δίνει την ευκαιρία να ξαναγίνεις παιδί."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φως!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Δεν ξέρω αν μπορώ να απαντήσω κάτι συγκεκριμένο. Το θέατρο θα το παρομοίαζα με τον έρωτα, όσο ζω μέσα σε αυτό, δεν μπορώ ούτε να το ορίσω ούτε να το περιγράψω. Κάθε μέρα γνωρίζω το θέατρο και μεγαλώνω μέσα από αυτό.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτόν τον καιρό βρίσκομαι στη σκηνή του Faustστην παράσταση « Αμνησία στον έρωτα» σε σκηνοθεσία του Χρήστου Ράντου. 

Από την παράσταση " Αμνησία στον έρωτα".

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Οι νέες γενιές έχουμε όλο και περισσότερο την ανάγκη να μοιραστούμε συναισθήματα, καταστάσεις, ιστορίες. Το θέατρο σού δίνει την ευκαιρία να ξαναγίνεις παιδί. Είναι σαν να βγαίνεις στις πλατείες να παίξεις : ορίζεις πρώτα τους κανόνες και ύστερα βρίσκεις την ελευθερία μέσα σε αυτό.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Κάθε μέρα είναι μια άλλη μέρα. Είναι μια άλλη παράσταση, με άλλο κοινό, με άλλα συναισθήματα. Προς το παρόν, κατεβαίνοντας από την σκηνή τα κουβαλάω όλα μαζί και αναλόγως την μέρα κάποια φωτίζονται λίγο παραπάνω. Σίγουρα όμως, συνυπάρχουν όλα με κάποιον τρόπο.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Όταν ήμουν δεύτερο έτος στην σχολή είχαμε παρουσίαση σε ένα από τα μαθήματα της υποκριτικής. Η παρουσίαση ήταν ανοιχτή προς τους δικούς μας ανθρώπους, οπότε είχαμε κατά κάποιο τρόπο κοινό. Στην διάρκεια της ιστορίας συνέβαινε μια μάχη. Σε αυτό το σημείο κάποιοι από την ομάδα μου, μέσα σε αυτούς και εγώ, χαθήκαμε για λίγο από την συνθήκη. Ήταν κάποια δευτερόλεπτα που αιωρούμασταν ανάμεσα στη θεατρική σύμβαση και την πραγματικότητα. Ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή.

Από την παράσταση "Το τενεκεδένιο Ταμπούρλο". 

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσο πολιτισμού και διασκέδασης;

Οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν να δουν θέατρο με την ίδια ευκολία που πήγαιναν παλιά. Ωστόσο ακριβώς λόγω της εποχής, ελπίζω σύντομα να αλλάξει αυτό. Νομίζω το θέατρο μπορεί να μας ταξιδέψει, ακούγοντας μια ιστορία και γεμίζοντας συναισθήματα, οι θεατές μπορούν να ελευθερωθούν για λίγο από την πραγματικότητα, ώστε να την επαναπραγματευτούν με ένα νέο βλέμμα. Οι άνθρωποι λένε ιστορίες από την αρχή του κόσμου και είναι ένας από τους τρόπους που από πάντα συνδεόμαστε όλοι μεταξύ μας.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Σχέδια- επιθυμίες για μένα αυτή την στιγμή είναι το ίδιο. Θέλω να δουλέψω στο χώρο, θέλω να γνωρίσω καινούριους ανθρώπους, καινούρια έργα και να ταξιδέψω μαζί τους.

Του φωτογράφου Ιάσονα Καστόρη. 

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Όπως είχε πει ο Κάρολος Κουν : "Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας." Οπότε θα πρότεινα στους αναγνώστες που ίσως να μην πηγαίνουν συχνά θέατρο να του δώσουν μια ευκαιρία ακόμα.