Κωνσταντίνος Φάμης: "Υπάρχει πολύ φωτεινά μέσα μου το θέατρο, άρα και το επάγγελμα του ηθοποιού."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει Φώς», για εσάς τι είναι ο ηθοποιός;

Ποτέ ως τώρα δεν μπόρεσα να απαντήσω με βεβαιότητα για το τι είναι ηθοποιός ή γιατί έγινα ηθοποιός. Είναι το επάγγελμα μου. Εκείνο το επάγγελμα που μου δίνει πολλή χαρά, που το σκέφτομαι συνέχεια, που κάθε παράσταση είναι σα μια γιορτή. Κάπως έτσι λοιπόν συμφωνώ ότι "... είναι φως". Υπάρχει πολύ φωτεινά μέσα μου το θέατρο, άρα και το επάγγελμα του ηθοποιού.

Σε ποια θεατρική σκηνή θα σας βρούμε αυτό τον καιρό;

Θα με βρείτε σε δυο σκηνές. Παρουσιάζω τη "Βρωμιά" του Ρόμπερτ Σνάιντερ στην Αθήνα (θέατρο Σταθμός) κάθε Τετάρτη και Πέμπτη και στη Θεσσαλονίκη (θέατρο Αυλαία) για δύο παρασκευοσάββατα (16, 17, 23 και 24 Μαρτίου).

Το έργο είναι μονόλογος και η υπόθεσή του επίκαιρη, ποια συναισθήματα και μηνύματα θα λάβουν οι θεατές από την παράσταση;

Τα συναισθήματα δεν μπορώ να τα ξέρω. Αν κρίνω από τους θεατές που είδαν την παράσταση μέχρι τώρα, αυτά που μου μεταφέρουν είναι ότι ταυτίζονται με το Σαντ, τον ήρωα του έργου και συγκινούνται πολύ. Το ζητούμενο είναι να γίνει συμπαθής αυτός ο ήρωας ώστε να μπορέσουμε να συμπαθήσουμε οποιονδήποτε είναι διαφορετικός από μας. Ο,τι κι αν σημαίνει αυτό.

Η Βρωμιά είναι ένα αριστοτεχνικά γραμμένο έργο που διδάσκεται στα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Πρόκειται για ένα πολύ πυκνό κείμενό με πολλά μηνύματα. Εκτός από το θέμα του μεταναστευτικού και του προσφυγικού, θίγει βαθιά φιλοσοφικά ζητήματα που σίγουρα μας αφορούν κι ελπίζω να μας "μετακινήσουν".

Υπάρχει κάτι που σας φοβίζει ή σας προκαλεί ανασφάλεια στη σκηνή;

Το να βρίσκεται ένας ηθοποιός μόνος του στη σκηνή για πάνω από μια ώρα και να μιλάει προσπαθώντας να "κρατήσει" το κοινό με ένα τόσο δύσκολο κείμενο, δεν είναι εύκολη υπόθεση, ομολογουμένως. Αν μπω στη διαδικασία να σκεφτώ το μέγεθος όλου αυτού, θα με πιάσει τρόμος. Υπάρχει ένα καλώς εννοούμενο θράσος για να βγει εις πέρας αυτή η δύσκολη διαδικασία.

Έχοντας ζήσει στιγμές σε τηλεοπτικό πλατό και θεατρική σκηνή ποιες θυμάστε ποιο έντονα;

Αυτές του θεάτρου θυμάμαι πιο έντονα. Δε θα ξεχάσω σίγουρα την τελευταία γενική δοκιμή στην Επίδαυρο, όταν ο Σπύρος Ευαγγελάτος μου εμπιστεύτηκε το Μενοικέα στις Φοίνισσες του Ευριπίδη. Δεν είναι η μόνη στιγμή όμως που θυμάμαι..

Το θέατρο ή η τηλεόραση κατέχει μεγαλύτερη θέση στην καρδιά σας και θα ήταν η πρώτη σας επιλογή;

Αγάπησα τη δουλειά στην τηλεόραση αλλά σίγουρα δε θα μπορούσα να τη συγκρίνω με αυτήν του θεάτρου. Μου αρέσει αυτό το "ζωντανό" που έχει το θέατρο. Η άμεση επικοινωνία με το κοινό.

Ποια είναι τα θεατρικά σας όνειρα;

Όπως λέει και ο Σαντ.. "Ονειρεύομαι σημαίνει πως δεν έχω ήσυχη τη συνείδηση μου". Πολλά ονειρεύομαι για το θέατρό. Και έργα και ρόλους αλλά και συνεργασίες.

Προσεχή καλλιτεχνικά σχέδια;

Προς το παρόν το ενδιαφέρον μου είναι εντελώς στραμμένο στη "Βρωμιά". Δουλεύω πολύ σκληρά, δεδομένου του ότι κάνω και την παραγωγή της παράστασης κι έτσι δεν υπάρχει χρόνος να σκεφτώ κάτι άλλο. Σίγουρα κάποιες μουσικές άλλα και θεατρικές εμφανίσεις το καλοκαίρι αλλά δεν έχουν οργανωθεί ακόμα.