Νικόλας Παπαευθυμίου: "Ο χώρος της υποκριτικής με δύο λέξεις είναι ένα μυστήριο παιχνίδι."

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε τον Νικόλα μέσα από πέντε λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;

Ο Νικόλας εκτιμά την τιμιότητα και την ειλικρίνεια στις ανθρώπινες σχέσεις. Ωστόσο αν και έχει μεγαλώσει κατά κάποιον τρόπο, η παιδική αφέλεια δεν λείπει από την ζωή του καλώς ή κακώς. Για αυτό το λόγο, οποιοδήποτε άγχος του προκύπτει, προσπαθεί να το εκφράζει δημιουργικά.

Είναι εύκολο ή δύσκολο το επάγγελμα του ηθοποιού στις μέρες μας;

Λίγο ή πολύ, οποιοδήποτε επάγγελμα έχει κορεστεί στην Ελλάδα σήμερα, πόσο μάλλον το επάγγελμα του ηθοποιού, που δυστυχώς εδώ και χρόνια αντιμετωπίζεται περισσότερο ως χόμπι παρά ως επάγγελμα.

Αν σας ζητούσα να χαρακτηρίσετε τον χώρο σας με μια λέξη ποια θα ήταν αυτή;

Με δύο λέξεις: Μυστήριο παιχνίδι. 

Αυτό τον καιρό σε ποια θεατρική σκηνή θα σας βρούμε;

Υπάρχει κάτι ως πλάνο όμως τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμα. Ό,τι βρέξει, ας κατεβάσει!

Θα σκεφτόσασταν να εγκαταλείψετε την χώρα για καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση;

Παρόλο που η κατάσταση στην Ελλάδα είναι δύσκολη, αγαπώ πολύ τον ήλιο της, την θάλασσα και τα νησιά της, ακόμα και την ασχήμια της, για να φύγω. Ωστόσο όσο περνάει ο καιρός έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου το ενδεχόμενο του εξωτερικού ως λύση ανάγκης. 

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Περίεργη δεν θα το έλεγα, πρωτόγνωρη ίσως καλύτερα. Η πρώτη είναι σε σχέση με παράσταση που δώσαμε πριν δυόμιση περίπου χρόνια ως απόφοιτοι της σχολής, στο υπαίθριο αρχαίο θέατρο της Μακύνειας, όπου λίγο πριν το τέλος της παράστασης, άρχισε να βρέχει. Η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε ήταν τόσο έντονη, καθώς εμείς συνεχίσαμε να παίζουμε και το κοινό συνέχισε να παρακολουθεί την παράσταση με ομπρέλες. Λίγοι ήταν αυτοί που έφυγαν και στο τέλος υπήρχε έντονη συγκίνηση από όλους, όσο θυμάμαι. Το δεύτερο αφορά παράσταση που συμμετείχα στο Θέατρο Εμπρός. Ήταν η πρώτη φορά που οι γονείς μου με παρακολούθησαν σε επαγγελματική παράσταση. Θυμάμαι πως λίγο πριν βγω στην σκηνή, είχα τόσο άγχος και συγκίνηση που θα με έβλεπαν να παίζω. Ίσα που κρατιόμουν για να μην κλάψω. Ωστόσο, όταν ήρθε η ώρα να βγω, με κάποιον μαγικό τρόπο όλα αυτά έμειναν στα παρασκήνια και μάλλον τώρα που θα το διαβάσουν θα το μάθουν.

Τι θα ευχόσασταν να συμβεί στον Νικόλα μέσα στο 2019;

Να είναι υγιής και να χαίρεται περισσότερο την ζωή! 

Και για τους αναγνώστες μας ποια ευχή θα κάνατε;

Να είναι υγιείς και να χαίρονται την ζωή!