Ντίνα Αναστασιάδου: "Για μένα τα σημαντικότερα αγαθά είναι η ειρήνη σε κοινωνικό και ατομικό επίπεδο, καθώς επίσης ο σεβασμός και η μνήμη της ιστορίας για κάθε πολιτισμό."

Ποιά είναι η Ντίνα Αναστασιάδου;

Είμαι γλύπτρια και ζωγράφος σούμι (sumi: ζωγραφική Ιαπωνικής παράδοσης με μελάνι από πετρώματα). Έχω μόνιμη συνεργασία με την Πρεσβεία της Ιαπωνίας στην Ελλάδα και πραγματοποιώ κάθε χρόνο προσωπικές ομιλίες και εκδηλώσεις σε σχέση με τον Ιαπωνικό Πολιτισμό.

Το 1986 αποφοίτησα από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας τμήμα (γλυπτικής), όμως «το ταξίδι της ζωής μου» με την Ιαπωνία ξεκίνησε όταν ήμουν πολύ νέα και το 1980 πήγα για πρώτη φορά στην Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Η Ιαπωνία με γοήτευσε, η μελέτη και κατανόηση αυτού του πολιτισμού έγινε στόχος ζωής για μένα. Εκεί γνώρισα μια οικογένεια καλλιτεχνών τους Μίτσουο και Μίκι Τακαόκι (Mitsuo & Miki Takaoki). Ο δάσκαλος και «πατέρας» όπως τον αποκαλούσα αργότερα, είχε σπουδάσει Κινέζικη φιλοσοφία και ιστορία, ήταν καλλιγράφος και μελετητής στην εξέλιξη των ιδεογραμμάτων, αθλητής Κέντο (Ιαπωνική ξιφασκία), καθηγητής σε Λύκειο και αργότερα Διευθυντής Λυκείου. Η δασκάλα και «μητέρα» ήταν ζωγράφος σε παραδοσιακές ιαπωνικές τεχνικές ζωγραφικής σούμι και Νιχόνγκα (Nihonga: Ιαπωνική παραδοσιακή ζωγραφική με μελάνι σούμι και βιολογικά χρώματα). Τον Ιούνιο του 1986 όταν αποφοίτησα από την Καλών Τεχνών έφυγα για την Ιαπωνία εκπροσωπώντας την Ελλάδα σε ένα Διεθνές Φεστιβάλ Τεχνών στην Οκαγιάμα της Ιαπωνίας, με αφορμή την αδελφοποίηση μιας περιοχής (Ushimado, Okayama) με την Μυτιλήνη. Έμεινα στην Ιαπωνία μέχρι το 1992, αρχικά στο σπίτι των Τακαόκι, και αργότερα σε φοιτητική λέσχη γιατί είχα πάρει εν τω μεταξύ μια υποτροφία από την Κυβέρνηση της Ιαπωνίας και σπούδασα στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστήμιο του Κιότο, Ιαπωνική ιστορία της τέχνης. Οι Τακαόκι με δίδαξαν ιαπωνικά, καλλιγραφία, ζωγραφική με σούμι, φιλοσοφία και ιστορία του Ιαπωνικού πολιτισμού. Με άλλα λόγια με μύησαν βαθιά στον Ιαπωνικό πολιτισμό. Με την οικογένεια αυτή διατηρώ επικοινωνία και ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς μέχρι σήμερα.

Το 2010 σε μια δεξίωση της Ιαπωνικής Πρεσβείας γνώρισα τον Πρέσβη της Ινδίας, ο οποίος μου έδωσε την υποτροφία της Ινδικής Κυβέρνησης και στο διάστημα 2012 - 2014 έκανα ένα άλλο μεταπτυχιακό (Μάστερ Καλών Τεχνών) στο πανεπιστήμιο της Καλκούτας (Rabindra Bharati University). Έμεινα στην Ινδία τρία χρόνια και η δουλειά μου βραβεύτηκε από το Πανεπιστήμιο. Έλαβα "CertificateofMerit" για την σχεδιαστική μου ικανότητα.

Μέχρι στιγμής έχω πραγματοποιήσει δεκατέσσερις ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Ιαπωνία και Ινδία και έχω συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές στις ανωτέρω χώρες. Έργα μου βρίσκονται σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές σε Ελλάδα, Ιαπωνία, Ινδία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Η.Π.Α.

Τι σημαίνει Τέχνη για εσάς;

Η Τέχνη είναι η ζωή μου. Είναι ένας άμεσος τρόπος έκφρασης με την βοήθεια μιας Παγκόσμιας γλώσσας: της εικαστικής.

Με ποιες μορφές της Τέχνης ασχολείστε;

Με γλυπτική, κεραμική και ζωγραφική (χρησιμοποιώντας κυρίως Ιαπωνικές τεχνικές), αλλά πάντα αφιερώνω χρόνο στην μελέτη και έρευνα του Ιαπωνικού πολιτισμού. Με ενδιαφέρει να ξέρω πόσο η Ιαπωνία επηρεάστηκε από την Δύση και πόσο η Δύση από αυτήν.

Τι μηνύματα περνάτε μέσα από την δουλειά σας;

Για μένα τα σημαντικότερα αγαθά είναι η ειρήνη σε κοινωνικό και ατομικό επίπεδο, καθώς επίσης ο σεβασμός και η μνήμη της ιστορίας για κάθε πολιτισμό. Οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον πολιτισμό και την ιστορία τους δεν μπορούν να έχουν μέλλον. Ο καλλιτέχνης μπορεί με σύγχρονες ατομικές τεχνικές και στυλ να περάσει στον θεατή τα μηνύματά του, να τον αφυπνίσει ή προβληματίσει. 

Από πού εμπνέεστε τα θέματα σας;

Στην δουλειά μου υπάρχουν θεματικές ενότητες εμπνευσμένες από τους πολιτισμούς της Ελλάδας, της Ιαπωνίας και της Ινδίας. Έχω φιλοτεχνήσει σειρές έργων με συμβολισμούς από αυτές τις χώρες. Για παράδειγμα τα περιστέρια είναι σύμβολα ειρήνης για την Ελλάδα και την Ευρώπη, ο Ιαπωνικός γερανός (το πτηνό) είναι το σύμβολο ειρήνης για την Ιαπωνία ενώ ο ελέφαντας είναι το σύμβολο της Ινδίας.

Σας επηρεάζουν οι σύγχρονες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες, με ποιον τρόπο και σε ποιο βαθμό;

Η Ελλάδα από το 2010 και μετά βιώνει μια άσχημη οικονομική κρίση και αυτό φυσικά επηρεάζει και τους καλλιτέχνες. Η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο δυναμικό καλλιτεχνών που δεν μπορούν να πουλήσουν τα έργα τους όπως παλιά. Οι δυσκολίες όμως και η μιζέρια πολλές φορές μπορούν να γίνουν κίνητρο για να μεγαλύτερη δημιουργικότητα. Και η δημιουργικότητα είναι αυτή που μας κρατάει ζωντανούς.

Πιστεύετε πως η Τέχνη έχει κάποια απάντηση στους σύγχρονους προβληματισμούς;

Ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία. Εάν μιλήσω γενικά για την τέχνη σε παγκόσμιο επίπεδο τότε πρέπει να πω ότι σήμερα στην Δύση η τέχνη εξυπηρετεί τον καταναλωτισμό αλλά και την διακόσμηση μεγάλων χώρων και κτιρίων: εγκαταστάσεις ή installation art. Θεωρώ ότι σε χώρες όπως Ιαπωνία, Ινδία και Κίνα οι καλλιτέχνες έχουν σοβαρότερη παιδεία, χρησιμοποιούν πιο ενδιαφέρουσες τεχνικές και η τέχνη τους θέτει ουσιαστικότερα μηνύματα.   

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες μας;

Να ασχολούνται οι άνθρωποι με όποια μορφή τέχνης τους αγγίζει. Να επισκέπτονται Μουσεία, να πηγαίνουν σε θέατρο ή συναυλίες και να διαβάζουν σοβαρά λογοτεχνικά βιβλία. Η τέχνη εξημερώνει, ηρεμεί, προβληματίζει, κατευνάζει. Μας βοηθάει να ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα και κάνει την ζωής μας καλύτερη. Όσο πιο πολλά έργα τέχνης έχει να επιδείξει μια χώρα, τόσο πιο πλούσιο πολιτισμό έχει.