Ροδούλα Αθανασίου: "Το θέατρο μας κάνει καλύτερους ανθρώπους κι αυτό το έχουμε ανάγκη."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ηθοποιός για μένα είναι ένας τρελός ονειροπόλος, ένας αθεράπευτα ρομαντικός τύπος που προσπαθεί, μέσα από την τέχνη του, να βρει τον εαυτό του και ν' αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο. Δεν είναι σίγουρο πως τα καταφέρνει αλλά όλη του η προσπάθεια και η πορεία αποτελεί ένα μαγικό ταξίδι γεμάτο γνώσεις, εμπειρίες και γνωριμίες προς μια Ιθάκη που ίσως δεν φτάσει ποτέ αλλά αυτό ούτε που τον νοιάζει.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Εν μέσω πυρετωδών προβών στη θεατρική ομάδα ΘΕΣΠΙΣ για την παράσταση "Γέρμα" του Λόρκα σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη. Ένα υπέροχο έργο κι ένας ρόλος-πρόκληση για μένα αλλά και προσωπικό στοίχημα. Τέλη Μαρτίου θα κάνουμε την πρεμιέρα.

Και συγχρόνως, συμμετέχω στην ταινία "Φόνος εκ προ-ομελέτας" σε σενάριο και σκηνοθεσία Βασίλη Παπαλιούρα, όπου υποδύομαι μια διάσημη συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων που δολοφονείται και, με ένα μυστηριώδη τρόπο, καλεί μια ιδιωτική ντεντέκτιβ για να ανακαλύψει τον δολοφόνο της. Η ταινία έχει φοβερό χιούμορ και συνδέει, με έντεχνο τρόπο, το θρίλερ με την κωμωδία. Οι δε ανατροπές που συμβαίνουν στο τέλος είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακές.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Γιατί μέσα από την υποκριτική μπορείς να ζήσεις εκατοντάδες ζωές, να μεταμορφωθείς σε εκατοντάδες χαρακτήρες, να ταξιδέψεις στον χρόνο, να γνωρίσεις το παρελθόν, να νιώσεις πρωτόγνωρα συναισθήματα, να δημιουργήσεις, να διαλυθείς και να ξαναγεννηθείς. Να γίνεις αυτό που ονειρευόσουν όταν ήσουν παιδί και σου φαινόταν απλησίαστο. Ποιο άλλο επάγγελμα μπορεί να σου τα προσφέρει όλα αυτά;

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Μια γλυκιά κούραση και μια ικανοποίηση πως και σήμερα κατάφερες να μεταδόσεις κάτι στο κοινό, το έκανες να προβληματιστεί ή και να διασκεδάσει και, φεύγοντας, να έχει αποκομίσει κάτι. Και, συγχρόνως, ένα εποικοδομητικό άγχος για το πως μπορείς να γίνεις ακόμα καλύτερος στην επομένη παράσταση.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Αρκετές. Αλλά θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα ξαφνικό χαστούκι που μου έδωσε ένας συνάδελφος και μετά το κρατήσαμε σε όλες τις επόμενες παραστάσεις και τα «κοσμητικά» επίθετα με τα οποία με περιέλουζαν φωναχτά κάποιες κυρίες μέσης ηλικίας επειδή δεν συμφωνούσαν με τον χαρακτήρα που υποδυόμουν.

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Το θέατρο δεν θα σταματήσει ποτέ να υφίσταται. Μην ξεχνάμε πως άνθιζε και σε χειρότερες καταστάσεις, π.χ εν καιρώ πολέμου. Πάντα ο κόσμος θα βρίσκει διέξοδο στο θέατρο και πάντα το θέατρο θα είναι για τον κόσμο μια σταθερή αξία αναφοράς.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Να είμαστε όλοι υγιείς και να δημιουργούμε όπως μπορεί και όπου μπορεί ο καθένας. Και ν' αγαπάμε χωρίς όρια. Γιατί μόνο με την αγάπη μπορούμε να εξελιχθούμε σε κάτι καλύτερο.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να πηγαίνουν όσο μπορούν περισσότερο στο θέατρο και να παρακολουθούν καλές παραστάσεις. Το θέατρο μας κάνει καλύτερους ανθρώπους κι αυτό το έχουμε ανάγκη. Και κυρίως, να μη σταματήσουν να ονειρεύονται ακόμα κι αυτά που τώρα φαίνονται αδύνατα και απρόσιτα. Γιατί όπως λέει ένας καλός μου φίλος: «Τα καλύτερα δεν έρχονται. Έλκονται!».