Θοδωρής Ανθόπουλος: "Λαός χωρίς Πολιτισμό δεν υφίσταται."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Για πολλά χρόνια επικρατούσε η άποψη ότι ο ηθοποιός είναι λειτούργημα, δεν είναι όμως μόνο αυτό, είναι ένα επάγγελμα σαν όλα τα άλλα. Και είναι ένα από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα. Πολλοί μπορεί να πιστεύουν ότι ο ηθοποιός δεν κάνει και τίποτα, απλά μαθαίνει τα λόγια του, βγαίνει και όλα είναι εύκολα. Δεν είναι, όμως, έτσι τα πράγματα. Είναι τελείως διαφορετικά. Ο ηθοποιός χρειάζεται σπουδές, κι όχι μόνο τις βασικές σπουδές σε μια δραματική σχολή, χρειάζεται καθημερινή μελέτη σε θεατρικά έργα, δοκίμια, ποιήματα κτλ. Επίσης, πρέπει να διαβάζει και να ενημερώνεται για τα πάντα. Πρέπει να βρει την αλήθεια του, για να μπορέσει να φτάσει στην πραγματική έννοια του ηθοποιού, η οποία είναι αυτός που ποιεί χαρακτήρα. Μέσα από αυτές τις διαδικασίες και από πολλές ακόμη θα καταφέρει να «κατακτήσει» την ουσιαστική έννοια του ηθοποιού. Και επιβάλλεται να μπορεί όλη αυτήν την θεωρία να την κάνει πράξη.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Συμμετέχω στην παράσταση «Ιστορίες του Παππού Αριστοφάνη» του Δημήτρη Ποταμίτη, σε διασκευή - σκηνοθεσία Νανάς Νικολάου, στο Θέατρον - Ελληνικός Κόσμος, καθώς και στην παράσταση «Το Τελευταίο Παιχνίδι» της Αναστασίας Βούλγαρη σε σκηνοθεσία Γιώργου Χριστοδούλου στο θέατρο Έαρ Βικτώρια.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους και σκοπούς. Κάποιοι μπορεί να θέλουν γιατί πραγματικά το αγαπάνε. Κάποιοι άλλοι, γιατί βλέπουν μόνο την «λαμπερή» πλευρά του επαγγέλματος και πιστεύουν ότι θα υπάρχει εύκολη αναγνωρισιμότητα και χρήμα. Κάτι που βέβαια δεν ισχύει. Χωρίς σκληρή δουλειά δεν προχωράς σε κανένα επάγγελμα.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Εξαρτάται την παράσταση. Όπως κάθε μέρα της ζωής μας είναι διαφορετική, έτσι και κάθε παράσταση (ακόμα κι αν την παίζεις για χρόνια) είναι διαφορετική. Το ίδιο συμβαίνει και με τα συναισθήματα, ανάλογα με το πως έχει κυλήσει η παράσταση, πόσο ικανοποιημένος είσαι από την απόδοσή σου, τα σχόλια που θα ακούσεις από το κοινό. Παίζουν όλα ρόλο. Γενικά, όμως, μετά από κάθε παράσταση υπάρχει μια σωματική και ψυχική γλυκιά εξάντληση.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Μέσα σε αυτά τα 22 χρόνια που είμαι στο χώρο έχουν συμβεί πολλές περίεργες καταστάσεις και ευχάριστες και δυσάρεστες. Μια που θυμάμαι πολύ έντονα είναι το 2008, όταν έπαιζα στο «Όνειρο του Δωδεκάμερου» του Θεοτοκά στο Κ.Θ.Β.Ε. και υποδυόμουν τον Καλικάντζαρο, έναν ρόλο που ήταν όλος χορογραφημένος (με τροχούς, ανάποδα γυρίσματα, κτλ) με rollerστα πόδια. Εκεί , λοιπόν, όταν κάναμε την γενική πρόβα δεν υπολόγισα σωστά μια κίνηση με αποτέλεσμα να πέσω από την σκηνή του θεάτρου και να σπάσω το χέρι μου. Έτσι την επόμενη ημέρα, στην πρεμιέρα του έργου, έπαιζα με γύψο στο χέρι και αναγκαστικά αλλάξαμε όλη την κινησιολογία του ρόλου για να μπορέσω να την κάνω.

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Επενδύει επιλεκτικά. Και είναι λογικό, σε μια Αθήνα με 1000 παραστάσεις τον χρόνο, που να πρωτοπάει; Έτσι, πιστεύω, ότι κάνουν μια επιλογή για το ποιες παραστάσεις θα παρακολουθήσουν. Λογικό, επίσης, είναι μέσα σε αυτές τις επιλογές να μην είναι όλες καλές. Μέσα σε τέτοια πληθώρα παραστάσεων υπάρχουν καλές, μέτριες και κακές. Από εκεί και έπειτα η κρίση του καθενός είναι υποκειμενική και κρίνει ανάλογα με αυτήν αν του άρεσε κάτι ή όχι. Γενικά, βέβαια, θεωρώ ότι το θέατρο έχει υποστεί μια κάμψη λόγω των τόσων πολλών θεατρικών ανεβασμάτων, αλλά επειδή είμαι αισιόδοξος πιστεύω ότι θα ξαναβρεί τον δρόμο του και την θέση του μέσα στην κοινωνία. Λαός χωρίς Πολιτισμό δεν υφίσταται.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Δεν μου αρέσει να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια, γιατί στην πλειονότητά τους πάντα κάτι θα γίνει στην πορεία και θα τα ανατρέψει. Οπότε προτιμώ να έρχονται τα πράγματα χωρίς να τα προγραμματίζω. Προς το παρόν, βρίσκομαι στις «Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη» και στο «Τελευταίο Παιχνίδι» και ό, τι άλλο έρθει καλοδεχούμενο. Επιθυμώ να έχω υγεία (ψυχική, σωματική και πνευματική) και όσο είναι εφικτό να μπορώ να κάνω θέατρο, αυτό που αγαπώ πολύ από παιδί.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Υγεία και υπομονή, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους μας σε όλους τους τομείς και μόνο με ψυχραιμία μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα.