Τίνα Ιωαννίδου: “Στο θέατρο οι ανθρώπινες σχέσεις, ο ανθρώπινος οργανισμός στο σύνολό του μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου.”

2018-01-29

Ήταν όνειρό σας να γίνεται ηθοποιός ή προέκυψε;

Όχι, δεν ήταν όνειρό μου. Ούτε είχα ιδιαίτερη αγάπη για το θέατρο, αφού δεν το γνώριζα, ούτε σαν θεατής. Ο οικογενειακός και κοινωνικός μου περίγυρος δεν ήταν ποτέ θεατρόφιλος, οπότε είχα δει ελάχιστες παραστάσεις, ακόμη από τα μαθητικά, φοιτητικά, αλλά και τα αμέσως επόμενα χρόνια. Προέκυψε εντελώς τυχαία στα 26 μου χρόνια, όταν μου έγινε πρόταση να συμμετέχω σε παράσταση που ανέβαινε από θίασο της πόλης μου. Είπα "γιατί όχι" και πήγα από καθαρή περιέργεια. Από εκείνη την πρώτη μέρα και μέχρι σήμερα, το θέατρο έγινε αναγκαίο κομμάτι της ζωής μου.

Σε ποια θεατρική σκηνή σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Τον Φεβρουάριο του 2015 συναντηθήκαμε τρεις άνθρωποι που μας ένωνε η κοινή αγάπη για το θέατρο. Ο Κοσμάς Χατζηιωαννίδης, ο Κώστας Μυστακίδης κι εγώ. Έτσι δημιουργήθηκε το θέατρο Μώ, που στην πορεία εμπλουτίστηκε από μια μεγάλη σε ποιότητα και αριθμό ομάδα συνεργατών, με έδρα την πόλη της Κατερίνης. Από τον Οκτώβριο του 2016 έχουμε πια και τη δική μας στέγη. Σε όλο αυτό το διάστημα έχουμε ανεβάσει 14 παραγωγές και έχουμε ήδη παρουσιάσει τη δουλειά μας στην Αθήνα (θέατρο Τζένη Καρέζη) και στην Κοζάνη (Θεατροδρόμιο) με την παράσταση "Δεσποινίς Τζούλια" του AugustStrindberg. Αυτόν τον καιρό τελειώνει ένας κύκλος παραστάσεων στο θέατρο Μώ, με την κωμωδία "Ο Φιάκας" του Δημοσθένη Μισιτζή σε σκηνοθεσία του Κοσμά Χατζηιωαννίδη, όπου έχω το ρόλο της Ευανθίας. Παράλληλα ετοιμάζονται οι επόμενες τρεις παραγωγές. Η πρώτη, στην οποία συμμετέχω στη διανομή, κάνει πρεμιέρα τον Φεβρουάριο, στη σκηνή του θεάτρου Μώ.

                        Φωτογραφίες: Παναγιώτης Φτάρας

Πόσο επίκαιρο και γιατί είναι το έργο που συμμετέχετε;

"Φιάκας" είναι αυτός που παριστάνει κάτι άλλο απ' αυτό που είναι, ο επιδειξίας, ο κομπαστής, ο καλοπερασάκιας. Ο Φιάκας, λοιπόν, αρέσκεται στην καλοπέραση, ελίσσεται και γοητεύει τους αφελείς, τα θύματα τις κατεργαριάς του, στην προσπάθειά του και τον αγώνα του για επιβίωση. Το τελευταίο θύμα του είναι η πλούσια κόρη Ευανθία, την οποία υποδύομαι, που καταγοητεύεται από τον κατεργάρη αυτόν, αφού βλέπει τον εαυτό της σαν μια ηρωίδα μυθιστορήματος - τα οποία υπεραγαπά και "μόνον τοιαύτα αναγιγνώσκει" - και επιθυμεί το happyendμε τον "πρίγκιπα"! Το έργο γράφτηκε το 1870, αν όμως παρακολουθήσει κανείς στην παράσταση τους χαρακτήρες και τις μεταξύ τους σχέσεις και συγκρούσεις, σίγουρα θα κάνει την αναγωγή και την αντιστοιχία στο σήμερα. Αυτό άλλωστε το έχουν εκφράσει και θεατές μας, μετά το τέλος της παράστασης. Η κατεργαριά, η αφέλεια, το "ευφυώς απατάν", το "αν περιμένεις να ζήσης με τιμιότητα και μάλιστα να προοδεύσεις σήμερον, "φέξε μου και γλίστρησα" δεν μας είναι καθόλου άγνωστα στη σημερινή εποχή!

Πάνω στο σανίδι δοκιμάζονται οι ανθρώπινες σχέσεις, πιστεύετε ότι το ίδιο συμβαίνει και στην καθημερινότητά μας;

Φυσικά. Καθημερινά οι άνθρωποι δοκιμαζόμαστε, ερχόμαστε σε σύγκρουση, σε αρμονία, ζούμε τα εύκολα ή τα δύσκολα με τους άλλους και με τον εαυτό μας. Είναι η πορεία μας στη ζωή. Στο θέατρο οι ανθρώπινες σχέσεις, ο ανθρώπινος οργανισμός στο σύνολό του μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Αυτή είναι η μαγεία του θεάτρου. Σε κάθε παράσταση, που είναι μοναδική, οι ηθοποιοί πάνω στη σκηνή και οι θεατές σαν συνδημιουργοί της θεατρικής πράξης, παρακολουθούν, σε μια εικονική πραγματικότητα, πώς αντιδρά ο υποκριτής στις δοσμένες συνθήκες.

Ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Το ποσοστό που παρακολουθεί θέατρο σε αναλογία με τον πληθυσμό μιας πόλης λέγεται πως είναι πολύ μικρό. Ο λόγος που ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σε μια εποχή που την χαρακτηρίζει η ψηφιακή επανάσταση, είναι ότι το θέατρο, του προσφέρει όχι μόνο θέαμα και διασκέδαση, αλλά αυτό το κάτι που δεν μπορεί να του προσφέρει καμιά άλλη μορφή Τέχνης. Είναι αυτό που σας περιέγραψα στην προηγούμενη ερώτηση. Σε μια θεατρική παράσταση, που από τη φύση της είναι μοναδική και ζωντανή συμβαίνει δηλαδή εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ηθοποιοί και θεατές γίνονται μάρτυρες των συγκρούσεων και αλλαγών που συμβαίνουν στον ανθρώπινο οργανισμό όταν του δοθούν συγκεκριμένες συνθήκες.

Αν στο μέλλον σας γινόταν η πρόταση να εργαστείτε αποκλειστικά και μόνο με την τηλεόραση, θα εγκαταλείπατε τον χώρο του θεάτρου;

Θεωρώ πως δεν υφίσταται μια τέτοια πρόταση! Ένας ηθοποιός μπορεί να κάνει τηλεόραση ή κινηματογράφο ή θέατρο, αφού αυτή είναι η δουλειά του. Υποθετικά, λοιπόν, αν μου γινόταν μια τέτοια "εκβιαστική" πρόταση, θα την απέρριπτα και άρα, υποθετικά θα απαντούσα όχι, αν και θα μ' ενδιέφερε να κάνω και τηλεόραση και κινηματογράφο. Αν με ρωτάς εμμέσως αν αγαπώ το θέατρο, θα απαντήσω: φυσικά!

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Τα επαγγελματικά μου σχέδια συμπορεύονται με αυτά των συνεργατών μου. Να συνεχίσει το θέατρο Μώ με σταθερά βήματα την πολύ καλή πορεία που έχει ξεκινήσει. Να είμαι υγιείς και να συνεχίσω να εξελίσσομαι, ως ηθοποιός, μέσα από τους ρόλους μου.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να προσπαθούν να κάνουν αυτό που τους κάνει χαρούμενους! Και να παρακολουθούν θέατρο φυσικά!

Η Τίνα Ιωαννίδου γεννήθηκε στον Κορινό Πιερίας. Απόφοιτος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Παιδαγωγικό Τμήμα). Παρακολούθησε σεμινάρια θεατρικού παιχνιδιού και δουλεύει επί 19 χρόνια με παιδιά όλων των ηλικιών. Για είκοσι και πλέον χρόνια δραστηριοποιείται στο χώρο του θεάτρου. Είναι ιδρυτικό μέλος του θεάτρου Μώ με έδρα την πόλη της Κατερίνης.

© 2018 Duende-Η δύναμη της Τέχνης. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα.
Υλοποιήθηκε από τη Webnode
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε